Ficamos diante dunha obra que, si ben manifesta polo camiño máis dificil, un aprofundado amor a Galiza, non pretende ser unha xustificación dela. O autor, pois, gravita en redor dun dooroso problema que constitue dende fai moito tempo o epicentro especulativo da sua propia idea da galeguidade: a idea, ben manifesta por outra banda, da autonihilación da nacionalidade galega, a perda de memoria histórica do noso pobo, a incapacidade de se estruturar nunha forza viva, dinámica e conscente da sua propia identidade.